Doğum Değil Ölüm

Avni Arbaş, Paris’te Maternite-Port Royal hastanesinin bekleme odasında bir saatten beri telaş ve sabırsızlık içinde eşinin doğum haberini bekliyordu.
1946 yılının 16 Aralık günüydü. Zerrin o geceyi pansiyonda sancılar içinde geçirmiş, sabah altıya doğru da doğumun yaklaştığını hissederek bir taksiyle acele doğum evine kaldırılmıştı.
Daha önceki günlerde de Avni eşini doğum evindeki nöbetçi doktora göstermiş o da hiç telaş etmemelerini, sancılar başlar başlamaz hastaneye gelmelerini söylemişti.
Avni çok korkuyordu. Çünkü bir yıl önce İstanbul’da Zerrin’i muayene eden doktorlar sağlık durumunun endişe verici olduğunu belirtmişlerdi.
Avni Arbaş, Güzel Sanatlar Akademisi’nde okuyordu. Bütün dostları Akademi’deki sanatçılardı. Hepsi Avni’yi çok severdi.
Avni, günün birinde genç eşinin sıklaşan göğüs ağrılarından ve çarpıntılarından endişelenmiş ve yakın dostu Bedri Rahmi Eyüboğlu’ndan eşi için bir doktor önermesini istemişti.
Bedri “Avniciğim, hiç telaş etme benim yakın bir dostum var, röntgen uzmanı Tarık Temel. Bütün sanatçılar onu çok sever. Şimdi ona telefon edeyim bakalım ne önerecek,” dedi.
Bedri hemen numaraları çevirdi, Tarık Temel karşısındaydı. Sakin bir sesle “Tarık” dedi,.. 

---