"Sana istediğin kızı veriyorum, dilediğini seç" dedim, kendisini eğlendirmiş soytarısını ödüllendiren bir sultan edasıyla. Keyfim yerindeydi, ona iyilik borcum olduğunu düşünüyordum. Ne de olsa bütün masayı o donatmıştı. En sevdiğim kasap köftesi vardı masada, sonra dört çeşit peynir, barbunya pilaki, patlıcan salatası, haydari, tarama, ezme, beyin salata, Arnavut ciğer, Rus salatası, fava, daha birkaç renk vardı ama ben çok sarhoştum. Geri kalanın tadı birbirinin aynısıydı. Benim en çok sevdiğim şarap, Buzbağ da masada iki şişe olarak yerini almıştı ve bunları ben tek başıma bitirmiştim. "Senin kızlarının çok sağlıklı olduklarını sanmıyorum." "Hassiktir" çektim hemen ama içimden. Kızlarımla gurur duyardım, onların her zaman muayenelerini tas tamam ve vaktinde yaptırırdım. Asla masraftan kaçınmazdım. Bu konuda bir ödül ya da şilt olsaydı mutlaka bana verilirdi. İyi... de bu anten niye şimdi benim kızlarımın sağlıklı olmadığını düşünüyordu? Bunca zamandır eline her para geçtiğinde onların koynuna girmemiş miydi?

---