Sovyet şiiri denince, çoğu okurun belleğinde canlanan isimlerin sayısı beşi zor bulur: Mayakovski, Pasternak, Yevtuşenko... Hadi bilemediniz bir de Yesenin ve Simonov... Oysa bir Blok, bir Hlebnikov, bir Asseev, bir Mandelştam, bir Bezimenski, bir Kirsanov, bir Tvardovski ve bir Vinokurov, özellikle şiir düşkünü okurlar için bile birer muamma halindedir. Sözün kısası, Sovyet şiirini yetersiz şekilde bile olsa tanımaktan uzağız. Bu durumun, artık herkesçe bilinen sebepleri üzerinde yakınmak boşuna... Yalnız belirtmekle yetinelim ki Sovyet şiiri, XX. yüzyıl dünya edebiyatının en orijinal ve en zengin unsurlarından biridir ve dünya edebiyatı üzerindeki etkisi bakımından, örneğin XX. yüzyıl Fransız şiirinden belki de önde gelir. Ve Sovyet şiiri, bazı çevrelerin kimi zaman cehaletten, kimi zaman da kasten iddia ettikleri gibi düz değil, alabildiğine karmaşık, çok boyutlu ve bütün akımlara açık bir şiirdir... Üstelik ve en önemlisi, koskoca bir toplumun hayatında tıpkı peynir - ekmek gibi gündelik bir ihtiyaç maddesi haline gelmiş ve kelimenin tam anlamında gerçek bir sosyal fonksiyona sahip olan ender şiirlerden biridir. Şiir ciddi bir olaysa ve bir işin ciddiliğini de insanların o işe gösterdiği ilginin yaygınlığı sağlıyorsa, Sovyet şiiri bugün hiç değilse, tarihinde, kimi kitapları 2 milyonun üzerinde basılıp satılmış yirmiye yakın şairin varlığıyla övünebilir. Geçelim. Biz bu antolojiye yetmişe yakın şair aldık. Bunların hepsi hakkında, hiç olmazsa sağlam bir fikir verebildiğimiz, hatırı sayılır bir kısmını da bütün boyutlarıyla tanıtabildiğimiz kanısındayız. Antolojiye, Puşkin 'le başladık. Bunun iki sebebi var: Önce, Puşkin, Rus şairlerinin babası ve Lenin'in deyimiyle "hala en büyüğü"dür. Sonra da elimizde, Puşkin'in tipik bir şiirinin, değerli hocamız Hasan Ali Ediz tarafından bize aktarılan, Nazım Hikmet tarafından yapılmış enfes bir çevirisi vardı ki, bunu okurlardan esirgemeye gönlümüz razı olmadı. Böylece Puşkin 'le başlayan antoloji, gene ilk bakışta Sovyetlere kaynaklık etmiş olmalarıdır.

---