Prof. Dr. Ahmed Yüksel Özemre, kendisini yalandan tanıma bahtiyarlığına erememiş kimseler için çetrefil, ilkeleri açısından tavizsiz, fakat dostları için samimi, saîâbetli. merhametli ve şeffaf bir zâttır. Bir gün:
"Efendim; büyük bir kitlenin size nefret ve hınç beslemesine, hattâ iftira ve hakâret etmesine rağmen küçümsenemeyecek sayıda zevâtın da büyük bir takdir ve muhabbet izhar etmesinin sebebi nedir?"
diye sorduğumda sayın Özemre, yüzündeki müz’ic egzema dolayısıyla bırakmak zorunda kaldığı beyaz sakalının ve II. Wilhelm tarzı bıyığının ardından, yüzüme mahzun bir tebessüm ile bakarak:
"Necmettinçiğim sen zahiri sebepleri bir yana bırak! Fakir sana, Muhyiddin Ibn Arabî hazretlerine aynı soru sorulduğunda bunun bâtınî esrârnı nasıl açıklamış olduğunu anlatayım. İnşâallah fakir için de durum böyledir.", dedi... 

---